Ruben Brontsema (47) rijdt als eigen rijder voor NVO. Hij vertelt ons over wilde boottochten, dieselolie boeven en glad ijs.

“De logos zijn groen, met de bollen en pijl, maar mijn truck is zwart”. Ruben beschrijft ons hoe zijn LZV eruit ziet. Hij krijgt er een hoop leuke reacties op. “De klant wil zien dat je met het milieu bezig bent. En hij valt best op.”

Ruben woont in Farmsum, samen met zijn vrouw (tevens ex-chauffeuse) en twee kinderen. Zijn vrachtwagen staat mooi achter het huis, net op het randje van een industrieterrein. Chauffeur zijn zit in de familie: “ik ben ooit begonnen bij mijn ooms, die hebben me helemaal opgeleid.” Na een aantal jaren in loondienst te hebben gewerkt koos hij voor meer vrijheid. Volgens eigen zeggen de beste beslissing die hij ooit heeft genomen.

Omdat er vaak betalingsproblemen waren bij het bedrijf waar hij voor reed pakte hij zijn biezen en gaf NVO een kans. “Toen ik een week voor ze reed dacht ik: hier ben ik thuis! Je weet dat het goed zit. Financieel staat het allemaal als een huis.”

Op Scandinavië rijden voelt net zo goed als thuiskomen. Het is degelijker, rustiger en beter geregeld dan het verkeer in Zuid-Europa. Bij de grote steden zijn soms wel wat files, maar zodra je daaruit bent kan je zo tien minuten lang geen auto tegenkomen. Erg rustgevend. Althans op die keren na dat het slecht is in de winter. “Dan mag je geen moment verslappen. Dan ben je ’s avonds helemaal kapot.”

Ruben is wat minder te spreken over het digitale klok systeem. Vroeger was het allemaal wat vrijer. Ook op de boot. Daar zat vroeger gewoon een discotheek op. Maar goed, tegenwoordig wel een hut met sanitair. Voor onderweg aardappels en groente en als tussendoortje een stuk fruit. “Je kunt beter niet beginnen met snacken, want je groeit helemaal dicht.”

Spannende momenten zijn er ook wel eens. Op parkeerplaatsen slapen met de deuren op slot. Er zijn mensen die dieselolie willen stelen, of belangstelling hebben voor de inhoud van je trailer. Ruben staat daarom liever op een industrieterrein. Zo vermijd je ook dat je een hele nacht in de herrie staat van een koelwagen naast je.

En als je bij de weg bent, wat luister je dan zoal? “Radio 1. Heel saai, maar ik wil gewoon een beetje bijblijven. Nu helemaal met de situatie in Oekraïne. Als er dan toch muziek op moet, doe dan maar Helene Fischer!”